Vorige week stond ik met Martin in Arnhem, aan de voet van de John Frostbrug. Deze wilde ik heel graag vastleggen voor het 3×50 project.
Deze week rijden we naar de Vlakebrug, op een avond net voor zonsondergang.
De bruggen hebben wel wat gemeen: het zijn beide boogbruggen en allebei gebombardeerd in de 2e wereldoorlog, en weer opnieuw opgebouwd.
Geschiedenis Vlakebrug:
Voor de Tweede Wereldoorlog was er al een brug over het kanaal, maar die werd in 1944 gebombardeerd. De in 1946 herbouwde brug is tot 1992 in dienst geweest. In dat jaar is deze brug vervangen door de huidige brug voor weg- en treinverkeer. In 2002 werd ontdekt dat de verwachte levensduur van de brug slechts 30 jaar was in plaats van de vereiste 100 jaar. Door de vervorming van de brug als er treinen over reden trad er namelijk een te hoge vermoeiingsspanning op. Daarop zijn de verstijvingsschotten aangepast, zodat de brug weer mee kan tot het jaar 2100. (Wikipedia)
Foto’s maken van de brug:
Ik begin met een lange sluitertijd, met het grijsfilter op mijn 50 mm lens.
Diafragma 20 en 22, en ISO 100.
Natuurlijk gebruik ik hier mijn statief, met sluitertijden van 145 en 64 seconden.
De weerspiegeling in de linkerfoto van de brug vind ik mooi, maar de zwarte drab in het water maak de foto iets minder aantrekkelijk. Martin geeft me de tip om nog een keer terug te gaan met een schepnetje 😉
Terwijl ik zo bezig ben hoor ik een trein aankomen uit de richting van Goes. Ik schroef heel snel mijn grijsfilter van mijn lens, stel opnieuw scherp op de brug, en verzet de sluitertijd naar 0,5 seconde. Het resultaat van die foto staat bovenaan deze pagina, en is uiteindelijk ook mijn keuze voor week 16 in het 3×50 project geworden.
Ik bedenk dat ik de trein van dichterbij wil fotograferen. Martin, mijn zeer behulpzame assistent, zoekt snel voor me op hoe laat de volgende de brug passeert. Over 5 minuten! Ik klap het statief in, ren richting brug, zet hem daar neer, en voor ik goed en wel klaar ben is het al zover:
Ondertussen heb ik voor mijn gevoel wel een 3×50 gemaakt, en we besluiten richting huis te gaan.
Onderweg komt er vlak na Kapelle nog weer een trein aan, en ik sprint weer uit de auto, klap het statief uit, stel de boel in en maak tot slot de volgende plaat!

Ook heel mooi. En wat die drab betreft: het is zoals het is…..
LikeLike