Een blog over fotografie
Gistermiddag een uurtje in het Poelbos gelegen 😉
Gelukkig had mijn medefotograaf wel een vuilniszak meegenomen 🙂
Heerlijk even een uurtje ontspannen en de boel de boel kunnen laten! Wat was het mooi vanmiddag, en wat was het warm ook zeg voor de tijd van het jaar.
Ik hou van wandelen, elke dag probeer ik er wel even op uit te gaan, in de lunchpauze, of voor mijn werk zelfs rond 8.00 uur.
Niet ver van ons huis loop je zo een park in, aan de rand van Goes Noord loopt de Oude Zeedijk. Je kunt er een fijne wandeling maken door het park en terug over de Oude Zeedijk.
Deze week liep ik er met mijn moeder, en we zagen al wat bloeiend spul verschijnen!
Er hingen mooie wolkjes in de lucht, het was stralend weer, en dat in goed gezelschap met onderweg samen genieten en af en toe een goed gesprek, dat is altijd fijn.
Laat maar komen die lente, we zijn er hard aan toe!
Een misschien wel laatste mooie winterdag met sneeuw en ijs, daar wil ik graag nog een keer van genieten!
Je weet maar nooit hoe lang het weer duurt voordat we dit weer meemaken, het kunnen een paar weken, maar ook jaren zijn!
Een andere route dan de vorige keer, met weer mooie weggetjes, zoals de Akerweg en de Paardenkerkhofwegeling. En een stukje langs de zwarte bessenstruiken over het land langs de sloot. De bessen staan alweer in knop. Is dit wat vroeg, of is de lente in aantocht? Wat mij betreft mag de lente snel komen, het was prachtig deze week, ik heb genoten, maar mijn hoofd en lijf zijn wel toe aan wat warmere temperaturen en meer licht!
Met de fotoclub van EPZ ga ik regelmatig op pad voor het volgen van een workshop of cursus. Altijd heel gezellig, en ook heel leerzaam.
30 maart stond de workshop straatfotografie gepland onder de altijd bezielende leiding van Mischa de Muynck van Heel Holland Fotografeert.
We combineren de workshop met een bezoek aan de expositie van fotograaf Erwin Olaf in het Gemeentemuseum en het Fotomuseum.
Ik heb slechts enkele foto’s gemaakt in het museum. Heel bewust in het eerste museum mijn camera in een kluisje laten liggen, omdat ik anders alleen door mijn camera kijk, en ik niet ten volle van de expositie kan genieten.
Onderstaande twee foto’s heb ik gemaakt in het Fotomuseum.
In de binnenstad aangekomen lopen we een route om het binnenhof heen.
Er zijn wat demonstraties op het Plein aan de gang. Waaronder een handje vol gele hesjes en een demonstratie tegen onder andere het regime in Iran en steunbetuigingen voor de slachtoffers van de recente overstromingen.
Het Lange Voorhout, met zijn prachtige bomenrijen.
In de zomer helemaal op zijn mooist uiteraard:
Aan Mischa weer alle dank voor deze fijne workshopdag, en Annemarie bedankt voor de organisatie ervan!
Ik heb voor mezelf een mooi project bedacht.
Vanaf 2019 ben ik alle maanstanden gaan fotograferen.
Op 19 februari 2019 startte ik met de volle maan, de supersneeuwmaan.
Dat is op zich best een uitdaging.
Ten eerste is het niet altijd helder weer. En wanneer het bewolkt is, zie je dus geen maan. Ten tweede komt de maan elke dag op een ander moment op en gaat op een ander moment onder. Er zijn nachten dat je er voor uit je bed moet, heb ik in de eerste week al goed gemerkt!
Wat veel mensen niet blijken te weten is dat de maan er soms juist alleen overdag staat en niet ’s nachts. Begin maart krijg je die periode al. Ook overdag kun je de maan fotograferen. Is ook best heel mooi met die blauwe lucht als achtergrond.
Het kan dus zijn dat ik uiteindelijk twee series heb, één van de nachtelijke maan, en één van de maan met de blauwe lucht. Doe eens gek.
Wil je me volgen, wat ik natuurlijk heel leuk vind, dan kan dat op deze site door je mailadres in te voeren en zo geen update te hoeven missen. Ook kun je me op instagram volgen (@margrietdeboer1969), op Twitter (@Margriet)_deBoer en op Facebook: Margriet’s Fotopagina.
Laat gerust een berichtje achter, vind ik leuk!
wordt vervolgd…
Er is een nieuwe dimensie toevoegd aan dit project, in muzikale zin van het woord. Ik heb op spotify een playlist aangemaakt, met nummers waarin het woord moon/maan/luna/mond voorkomt. Beluister hem gerust, het is een leuke collectie geworden: https://open.spotify.com/user/1133891547/playlist/4som6hoVBAn8mI5Jabtm2o?si=sjQjo5w9T8-d01tpSXGebQ
Je mag zelf ook een liedje aandragen, zet het in de reacties hieronder, dan zet ik hem op de playlist, en krijg je misschien bij één van de komende maanfoto’s de eer om vernoemd te worden!
Klik je op de volle maan hieronder, dan zie de grotere foto en kun je met de pijltjestoets makkelijk door de serie heen lopen!
Woensdag 2 januari was ik met mijn moeder Alie en mijn zus Annemarie in het textielmuseum in Tilburg.
Ik ben daar al een keer eerder geweest tijdens mijn VWO periode. Het was een excursie van de les textiele werkvormen.
Ik herinner me er niet heel erg veel meer van. Alleen dat het gevestigd was in een oud fabrieksgebouw.
Op hun website kun je alles lezen over de tentoonstellingen die er zijn van tijd tot tijd.
Ik heb per onderdeel/tentoonstelling een fotoverslag gemaakt!
De teksten heb ik grotendeels van de website overgenomen.
Het gebouw:
De Wollendekenfabriek:
Een van de hoogtepunten van het TextielMuseum is de tentoonstelling ‘De Wollendekenfabriek 1900-1940’. Er is een levendige sfeer nagebootst van een textielfabriek, zoals die in de periode van 1900 tot 1940 bestond. Hier kun je zelf ervaren hoe van ruwe wol een deken wordt gemaakt. Net als vroeger worden de machines aangedreven door een stoommachine. Bekijk de demonstratie van de machines, hoor het stampende en aanhoudende geluid en ruik de geur van wol en olie die zich verspreidt door de ruimte. Het lijkt alsof de fabriek nog volop in bedrijf is en dat de arbeiders even weg zijn om te schaften. Zoek ook naar de historische foto´s en filmfragmenten die in de tentoonstelling ‘verstopt’ zijn.
Details van de stoommachine:
Het textiellab:
In het TextielLab zijn bezoekers getuige van wat ontwerpers, kunstenaars en architecten aan het maken zijn; het biedt een uniek kijkje in de ‘ontwerpkeuken’ die normaliter gesloten blijft. Door ter plekke te ervaren hoe samples en producten gecreëerd worden, word je als bezoeker deelgenoot gemaakt van het maakproces.
Cultural Threads:
Textiel als medium voor politiek-maatschappelijke vraagstukken
We leven in een wereld waarin grenzen tussen landen en mensen vervagen, machtsverhoudingen ingrijpend verschuiven en culturen vermengen. De tentoonstelling ‘Cultural Threads’ presenteert bijzonder werk waarin hedendaagse kunstenaars textiel als krachtig instrument gebruiken om hun ideeën te verbeelden over politiek-maatschappelijke vraagstukken. Zij verbinden textiel aan hun eigen zoektocht naar afkomst en identiteit in een steeds verder globaliserende wereld. Of ze gebruiken het om geschiedenissen te ontrafelen en nieuwe toekomstperspectieven te schetsen.
Kleur & Abstractie | Generaties in Dialoog
Laat je verwonderen door een breed spectrum aan abstracte textiele werken vanaf de jaren 1960 tot nu, in de expositie ‘KLEUR & ABSTRACTIE | Generaties in Dialoog’. Twee generaties kunstenaars en vormgevers treden met hun werken in een dialoog. Er wordt zowel werk getoond van de oudere generatie kunstenaars die het thema kleur en abstractie in het medium textiel verkent, als ook werk van de jongere generatie diegeïnteresseerd is in het onderwerp. In enkele films, middels schetsen en stalen wordt ook het maakproces van een aantal kunstenaars belicht.
Weefgetouwen:
Tot slot de collectie weefgetouwen. Mijn favoriete afdeling.
Deels omdat het zo mooi is om op de foto te zetten, maar ook omdat wij er vroeger thuis in de Zangvogelstraat ook één op zolder hadden staan. Mijn moeder heeft daar veel mooie dingen op geweven, maar ik heb er zelf ook wel eens achter gezeten. Voor ons dus erg nostalgisch. Ik herinner me nog dat het ding moest worden opgespannen, zoveel draadjes! En het heen en weer schieten van de spoel, prachtig! Mijn handen jeukten gisteren, want wat was het leuk om te doen!
Touwtjes & draadjes:
Damasten kleden in wording:
Ponsplaatjes voor de dessins met naamplaatjes:
Tot slot
Het textielmuseum is de moeite waard voor een bezoek. Textiel is overal om ons heen. Het is leuk om te zien hoe de dingen vroeger gemaakt werden, en welke ontwikkeling dit heeft doorgemaakt.
Het is erg inspirerend om te zien hoe kunstenaars hun talenten aanwenden om mooie dingen te ontwerpen in het textiellab!
Daarnaast was het een gezellige dag uit met mijn moeder en zus! En dat zouden we vaker moeten doen….
Al een paar jaar heb ik iets met sporen.
Wanneer ik wandel of fiets door onze mooie provincie, vallen me altijd de sporen op die de landbouwvoertuigen achterlaten op de akkers. Ik vind dat mooi, het intrigeert me, en vraag me niet waarom. Soms is er geen verklaring voor het zien van schoonheid in iets.
En al een paar jaar neem ik me voor om daar eens iets mee te doen.
Vandaag is het dan zover, ik kabbel op mijn fietsje over de landweggetjes, over de dijken, loop hier en daar het land op, en fotografeer…
wordt vervolgd!
Zaterdag 23 juni volg ik een workshop fotografie in Blijdorp onder leiding van Mischa de Muynck.
De opdracht is aanvankelijk dat elke foto die je maakt goed is, dus goed nadenken over instellingen, compositie. Op de één of andere manier raak ik dat al snel kwijt, want aan het eind van de dag had ik erg veel foto’s. zoveel, dat ik het aantal hier niet wil noemen…
Maar goed, ik fotografeer vandaag op de burst stand, dus dan heb je automatisch al meer foto’s. Ik wil namelijk niet thuis komen met foto’s van dieren met hun ogen dicht, of zo… als ze tenminste niet liggen te slapen!
We beginnen bij de stokstaartjes, hij ging er echt voor staan, dus een makkelijk begin voor ons fotografen!
Het verblijf van de giraffen ziet er erg mooi uit, de hele dierentuin is overigens prachtig aangelegd:
Mijn minst favoriete onderdeel: de krokodillen, maar wel indrukwekkend:
de nijlkrokodil
De gorilla’s, waaronder Bokito die zich nog heel even liet zien. Wat is hij groot!
Tot slot de koningspinguin, zo ontzettend leuk hoe ze het water in kwamen, een duik namen en steeds voor onze neus heen en weer zwommen!
Het was weer een fijne dag met de EPZ fotoclub, veel gezien, veel gelopen (heel veel…) maar het was de moeite waard, en gelukkig hebben we de foto’s nog!
Op een prachtige zaterdagochtend vertrek ik met de fotoclub naar Doel, het verlaten dorp in België.
Het dorp is verlaten door bijna alle inwoners, nog enkele huizen worden bewoond door rond de 20-30 inwoners. De rest heeft zijn biezen gepakt. Een conflict met de gemeente Beveren over de uitbreiding van de Antwerpse haven is de oorzaak.
Het is bizar om daar rond te lopen. Het is er doodstil. We zijn vrijwel de eersten die hier vandaag rondlopen. Ons doel is natuurlijk om het vast te leggen met onze camera’s. Ik voel me aanvankelijk wel een voyeur. Hier en daar zie je op een huis een bord ” we still live here” (of “we even have netflix” 🙂 )
Met andere woorden, hier geen pottenkijkers. Ik kan het me ook wel voorstellen.
Al snel valt me op dat de natuur zich niets aantrekt van een conflict. De natuur gaat gewoon haar gang. Ik besluit me te focussen op het nieuwe leven in de natuur dat na deze lange winter weer op uitbarsten staat. Ik vind het wel een heftig contrast met de doodsheid van het dorp.
De kerncentrale van het gelijknamige Doel torent hier en daar boven de huizen en straten uit. Het oogt dreigend en heel dichtbij.
Tot slot nog een serie foto’s die een indruk geven van het dorp, hoe het er nu bij ligt.
Huizen die in de loop van de jaren voorzien zijn van allerlei vormen van beschilderingen.
Huizen vol van leven in vervlogen tijden.
Ieder huis met zijn eigen geschiedenis. Als de muren eens konden spreken….
Op één van de huizen staat een gedicht:
Later, als de vele mooie herinneringen
de plaats van mijn verdriet hebben ingenomen,
zal ik misschien kunnen verwoorden
wat ik nu enkel met tranen kan vertellen
Dirk de Boeck
mooie dingen...
Foodblog|Gezonde en makkelijke recepten
Dans La Maison : een van alles en nog wat blog...
Margriet de Boer | fotografie 